شاکر شجاع آبادی سرائیکی شعری

پاک پلیت نہ ہوندے توڑے رہندے وچ پلیتی ہُو
وحدت دے دریا اُچھلے ہک دل سہی نہ کیتی ہُو
ہک بُت خانے واصل ہوئے ہک پڑھ پڑھ رہے مسیتی ہُو
سُٹ فضیلت بیٹھے باہُو عشق نماز جاں نیتی ہُو

الف اللہ جاں سہی کیتو سے چمکیا عشق اگوہاں ہُو
راتیں وِینہاں تا تکھیرے کرے اگوہاں سُونہاں ہُو
اندر بھاہیں اندر بالن اندر دے وچ دُھوہاں ہُو
شاہ رگ تھیں رب نیڑے باہو عشق کیتو سے سُونہا ہُو

ب بغداد دی کیا نشانی اُچیاں لَمیاں چِیراں ہُو
تَن مَن میرا پرزے پرزے جیوں درزی دیاں لیراں ہُو
لِیراں دی گل کفنی پا کے رَلساں سَنگ فقیراں ہُو
بغدادے ٹُکڑے منگساں باہُو کرساں مِیراں مِیراں ہُو